Perry de Louw - 16 juli 2009 - Het waren een paar hectische dagen. Vorige week hebben we een prachtige vondst gedaan waarover Hanneke meer zal vertellen. Vanwege een Mauritiaans embargo konden we er vandaag pas mee naar buiten komen.
Tegelijk met het Nederlandse en internationale persbericht hebben we een filmpje van onze opgraving vandaag op Youtube gezet. Ik heb zo goed mogelijk de voorbereidingen, opgraving en vondsten gefilmd en dit samen met Ilse tot ver in de nacht verwerkt tot een filmpje van ongeveer 5 minuten. Klik hier voor het filmpje: met shots van onze opgraving en vondsten.
De Dodo-polder heeft ons veel gegeven maar maandagmiddag, rond een uur of 4, vond ie het genoeg. Ineens was het water troebel en zag ik wat water opborrelen. We wisten dat het zou gebeuren (zie weblog 2007 en 2009), maar het kwam toch onverwachts. Door het afgraven en leegpompen won de waterdruk het van de bodem waarna deze open barstte. Door de scheur stroomde meteen veel water. We noemen dit fenomeen, een wel. Door de kracht van het water maakt de wel zichzelf steeds groter. Het ontstaan van wellen is een bekend verschijnsel in bouwputten en onze diepe Nederlandse polders. Toevallig vormt verzilting door wellen in diepe polders onderwerp van mijn promotie-onderzoek bij Deltares. Vóór het ontstaan van de wellen, bood de fossielenlaag voldoende weerstand en stroomde er slechts 1.5 liter per seconde de Dodo-polder in. Door de wellen werd dit 5 keer zoveel. Dit betekende het einde van deze bijzondere opgraving dit jaar, doorgaan zou de situatie alleen maar verslechteren. Iedereen verwerkte deze tegenslag op zijn eigen manier. Kenneth, de ras-optimist begon meteen op te noemen wat voor geweldige vondsten de polder ons had geleverd maar in zijn ogen prikkelde zoute tranen. Hanneke was zichtbaar teleurgesteld en had behoefte aan een stevige borrel. Ook John, inmiddels nog lyrischer over de manier van opgraven, moest helaas stoppen met het opgraven van twee in elkaar verstrengelde schildpadden. En ik ... uiteraard teleurgesteld maar wel met een gevoel van Hollandse trots dat het toch was gelukt (zie Youtube).
We hebben de dagen erna gebruikt om nog wat monsters te nemen voor onder andere analyses op insecten en plantenzaden. De Australiër Nicolas Porch, de enige specialist in de wereld op het gebied van insecten op oceanische eilanden, kwam op de dag des onheils aan om monsters te nemen. Uit zijn eerdere analyses is namelijk gebleken dat de fossielenlaag bijzonder rijk is aan insecten met nog niet eerder beschreven soorten. Hij heeft zijn monsters! Ik heb zelf de tijd gebruikt om metingen te doen om bij toekomstige opgravingen aan de Dodo-polder, de juiste oplossingen te kunnen bieden. En omdat wellen onderdeel vormen van mijn proefschrift, kan ik de metingen misschien zelfs gebruiken!?
Ik wil afsluiten met wijze woorden van onze paleontoloog John de Vos, met bijna een halve eeuw ervaring in het opgraven van allerlei onbekende en vreemde dieren over de hele wereld: deze manier van opgraven is uniek, lastig omdat je onder de grondwaterspiegel werkt, maar toch vergelijkbaar met opgravingen die we op het droge doen. Je krijgt een perfect beeld van hoe de fossielen liggen en dit geeft ons informatie over hoe de dieren zijn gestorven en wat er na hun dood is gebeurd.
Dodo-polder bedankt!