Dodo-ark geplaatst! Dodo-expeditie 2010

15 juli 2019
Dodo-ark wordt geplaatst

Door Perry de Louw - 2010- Gisteren lukte het niet om de dodo-ark te plaatsen, er zaten nog wat plankjes in de weg. Ren en ik sprongen weer in het bruine water en doken onder om op de tast de schroefjes te vinden die de plank vasthielden aan de balken van de dodo-polder. Onder water schroefden we zon vijftig schroefjes los en was de weg vrij voor het laten zakken van de dodo ark. Bij het verwijderen van de laatste stenen aan de rand in de dodo-polder stuitte Ren op een het eerste fossiel van dit jaar, en wat voor n, een deel van de onderkaak van de dodo! Met een takel werd de ark daarna op zijn plaats gebracht. Het water stond erg hoog waardoor onze superpomp weer in actie moest worden gebracht. Na het zakken van het waterpeil met ongeveer 35 cm werden de wellen weer zichtbaar die onze opgraving vorig jaar hebben verstoord. Niet verder pompen dus!
 

Volg onze verhalen

Bij Naturalis zijn we dag en nacht bezig om de collectie aan te vullen als rijksmuseum, academisch onderzoeksinstituut en erfgoedinstelling.

FacebookTwitterInstagramYouTube

Ren had de leiding en instrueerde iedereen. De ark past precies en moet daarom recht naar beneden in de polder worden gebracht. De ark weegt ongeveer 200 kg en moest met een kraan in de dodo-polder gehesen worden. Met vier man aan alle kanten van het frame van de ark moesten we vervolgens met onze benen wiebelen zodat we het frame in de polder konden "dansen". Een aantal keren kwam het frame vast te zitten en moesten we het weer omhoog laten hijsen. Na vier pogingen lukte het vlak voor het donker werd. De opluchting was groot! Na twee dagen passen en meten zit de dodo-ark zit op zijn plaats. Morgen wordt er verder gebouwd en kan hopelijk aan het eind van de dag de ark de grond in worden gedraaid als een soort ijslepel. Dan kunnen we de fossielen in alle rust opgraven. De eerste fase is gereed!

De jongste paleontoloog is ook ontdekt en hij heet Jens. Hij is mijn zoontje van 7 en helpt ons goed mee. Hij heeft het gezeefde materiaal van vorig jaar doorgespit. Dat wat er over blijft na zeven, materiaal kleiner dan 2 mm. Dus heel fijn materiaal waarvoor je geduld en goede ogen nodig hebt. Na enkele boterhamzakjes te hebben doorgewerkt vond hij een prachtige kies van de Mauritiaanse vliegende hond. Waarschijnlijk, net als alle andere botten, ongeveer 4000 jaar oud.

Jens met aarde